μια συγκλονιστική, αληθινή ιστορία που συμβαίνει κάθε 100 χρόνια

Ελλάδα-Γερμανία 2007, 35mm, έγχρωμη, 105', Dolby Digital

ΣΥΝΟΨΗ

Ταινία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα

O Eduart, ένας νέος άνθρωπος που έχει μεγαλώσει σ' ένα σκληρό και καταπιεστικό οικογενειακό περιβάλλον, εγκαταλείπει την Αλβανία με το όνειρο να γίνει ροκ τραγουδιστής και να ζήσει μια καλύτερη ζωή. Η ορμή και τα πάθη της ηλικίας του τον οδηγούν στη διάπραξη ενός φόνου στην Αθήνα.

Κυνηγημένος από όλους, αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό, φυλακίζεται κάτω από απίστευτα σκληρές συνθήκες. Ο Εduart με τη βοήθεια ενός Γερμανού γιατρού, μαθαίνει να νιώθει συμπόνοια για τους άλλους και ενοχή για το έγκλημα του. Η βαθειά του μεταμέλεια τον οδηγεί από το σκοτάδι στο φως.

Όπως ο ντοστογιεφσκικός ήρωας Ρασκόλνικοφ, περνά από το έγκλημα στην τιμωρία, τολμώντας να παραδεχθεί την ενοχή του.

H "περίπτωση EDUART" συμβαίνει στη Διεθνή Εγκληματολογία μία φορά στα εκατό χρόνια.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σενάριο και Σκηνοθεσία:
Αγγελική Αντωνίου
Επεξεργασία Σεναρίου:
Jan Fleischer, Lewis Cole
Συνεργάτες Σεναρίου:
Srdjan Koljevic, Κρίτων Καλαϊτζίδης
Παραγωγοί:
Κώστας Λαμπρόπουλος, Jost Hering, Αγγελική Αντωνίου
Παραγωγή:
CL Productions (Αθήνα) και Jost Hering Filme (Βερολίνο)
Συμπαραγωγοί:
Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Medienboard Berlin-Brandenburg, Le Spot, Nova, ΕΡΤ, ODEON, Αγγελική Αντωνίου
Διεύθυνση Φωτογραφίας:
Jürgen Jürges
Καλλιτεχνική Επιμέλεια:
Ιουλία Σταυρίδου
Μουσική:
Κώστας Χρηστίδης, Μίνος Μάτσας
Μοντάζ:
Τάκης Γιαννόπουλος
Ήχος:
Νίκος Παπαδημητρίου
Μακιγιάζ:
Φανή Αλεξάκη
Ηθοποιοί:
Eshref Durmishi (Eduart), André Hennicke (Dr. Erdmann), Ndricim Xhepa (Raman), Dancho Chevreski (δικηγόρος), Ermela Teli (Natasha), Adrian Aziri (Elton), Gazmend Gjokaj (Petro), Μάνος Βακούσης (Χαρίσης), Edi Mehana (Ali), Δημήτρης Λιόλιος (Έλληνας αστυνομικός), Νικόλας Λάμπρου (αρχιδεσμοφύλακας), Armando Dauti (Ilyr), Luilzim Zegja (Beznik)

ΔΙΑΝΟΜΗ

Ελλάδα:
ODEON (Πρεμιέρα: 8 Μαρτίου 2007)
Αυστραλία:
Palace Enterprises (Διανομή από Νοέμβριο 2007)
Κοσσυφοπέδιο, Αλβανία:
Concordia Pictures

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΠΩΛΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΘΕΣΗ DVD

Amazon.de:
Στην Ελληνική και Γερμανική γλώσσα, με Γερμανικούς υπότιτλους
Amazon.com:
Στην Ελληνική και Γερμανική γλώσσα, με Αγγλικούς υπότιτλους
Amazon.co.uk:
Στην Ελληνική και Γερμανική γλώσσα, με Αγγλικούς υπότιτλους

ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ & ΒΡΑΒΕΙΑ

ΤΥΠΟΣ

THE GUARDIAN (Αγγλία)

This extremely powerful and moving film is not in any way as worthy or sentimental as it sounds; nor, like its Dostoevskian hero, does it take the easy path to final redemption. It also manages to avoid most of the clichés of the brutal prison genre: instead of the documentary realism that is usual with these subjects, it is beautifully shot and framed with a discreet use of music. The film owes a tremendous amount to the central performance by Durmishi, an Albanian actor whose handsome, torture features dominate almost every scene. Both he and the film could go on to achieve international success.

Ronald Bergan

HERALD TRIBUNE / ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (Αγγλική έκδοση)

Film Director Angeliki Antoniou created savagely beautiful and heartbreaking images. Her hero passes from crime to punishment, crying out his guilt, as in a Dostoevsky novel. It is one of the exceptional films at Thessaloniki's grand festival this year.

Spyros Payiatakis

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ

Μία πολύ δυνατή ταινία, με πυκνό περιεχόμενο, ξεκάθαρη λογική, κινηματογραφική δεινότητα και εσωτερική ένταση. Εκτός από τη δύναμη των σκηνών και τον τρόπο που [η σκηνοθέτις] χειρίζεται τον αντι-ήρωά της, έναν Αλβανό δολοφόνο, ο τρόπος με τον οποίο τον οδηγεί στην κάθαρση είναι συγκλονιστικός.

Παναγιώτης Τιμογιαννάκης

ΕΘΝΟΣ

Ωστόσο, υπάρχουν ταυτόχρονα στο "Eduart" δύο καίρια χαρακτηριστικά που πολύ σπάνια συναντάμε σε ελληνικό φιλμ: αφενός μια τραχιά αίσθηση του ρεαλισμού που αρνείται την όποια ωραιοποίηση τόσο εικαστικά όσο και θεματικά (ωραία, άλλωστε, δεν είναι ούτε η ιστορία του πραγματικού Εντουαρντ, την οποία δραματοποιεί ελεύθερα εδώ η Αντωνίου) και αφετέρου ένας αλάνθαστος στις ανάσες και τις εντάσεις του αφηγηματικός ρυθμός που κρατά το ενδιαφέρον σου μονίμως αμείωτο.

Ρόμπυ Εκσιέλ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Μια ταινία αντάξια των καλύτερων ευρωπαϊκών ταινιών.

Νίνος Φένεκ Μικελίδης

CITY ΤΥΠΟΣ

Η ταινία βάζει δυναμίτη στην έλλειψη ανεκτικότητας και το ρατσισμό, πείθει με την πολύ-επίπεδη ειλικρίνεια και τη δύναμή της και αγγίζει την πιο ευαίσθητη χορδή του κοινού.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης

ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

Η καλύτερη ταινία της ελληνικής παραγωγής. Φτιαγμένη με τόλμη και γενναιότητα.

Μπάμπης Ακτσόγλου

Περιοδικό CINEMA

Η Αγγελική Αντωνίου μας παρασύρει στο ταξίδι του ντοστογιεφσκικού ήρωά της προς την προσωπική λύτρωση. Οι εικόνες της είναι γεμάτες δράση, ενέργεια, τιμιότητα.

Πόλυ Λυκούργου

www.hrono.ru (Ρωσία)

Οι ιδέες του Ντοστογιέφσκι βρίσκονται στη βάση της ελληνικής ταινίας "Eduart" (σκηνοθέτις Αγγελική Αντωνίου). Η ταινία είναι σκληρή –στο μεγαλύτερο μέρος της ο ήρωας βρίσκεται στη φυλακή- αλλά το ανθρώπινο πάθος είναι διάχυτο – μόνο η εκ βάθους ψυχής ομολογία μπορεί να απαλύνει τη δυστυχία του δολοφόνου.

Lidia Sicheva

cinemaeteatro.com (Ιταλία)

Η ταινία είναι ένα άριστο κοινωνικό ντοκουμέντο, εν μέρει αφιερωμένο στη ζωή στη φυλακή. Από αυτή την οπτική γωνία έχει κάποια κοινά σημεία με ταινίες που πραγματεύονται το ίδιο θέμα. Αλλά το δεύτερο μέρος της έχει μία πρωτότυπη εξαγνιστική, μυστικιστική τομή. Το βασικό της πλεονέκτημα είναι το χτίσιμο της ιστορίας: η σκηνοθέτις επιδεικνύει μεγάλη ικανότητα στο να κρατάει χαμηλά τη δραματική πλευρά των γεγονότων δημιουργώντας ταυτόχρονα περάσματα που η εξέλιξή τους και η κορύφωσή τους είναι σαφείς, γοητευτικές.

Umberto Rossi

VARIETY (ΗΠΑ)

Pic nicely captures the hopelessness of life in late 90s Albania and, as Eduart, relative newcomer Durmishi does a fine job conveying the surprise of a young man discovering he still has sensitive areas in his soul.

Jay Weissberg

Εφημερίδα LIFO

Σε ένα από τα καλύτερα σενάρια των τελευταίων ετών, η Αγγελική Αντωνίου εξετάζει με λεπτομέρειες το χρονικό της σύγκρουσης ανάμεσα στο προσωπικό αίτιο και το κοινωνικό αποτέλεσμα [...] μια αρτιότατη ταινία [...] αφηγείται στρογγυλά μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία και καταφέρνει να ρίξει τη ματιά της και στον τρόπο που βίωσε την ελληνική του εμπειρία ένας σύγχρονος και πολύ υπαρκτός μετανάστης, αλλά και στον τρόπο που καθρεφτιζόμαστε εμείς στα μάτια ενός πολύ διπλανού μας ξένου.

Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος

TRIBUNA (Ελλάδα, Αλβανική έκδοση)

Μία ταινία που δεν πρέπει να χάσετε.

Robert Goro

FIPRESCI Moscow 2007 (Ρωσία)

Η δύσκολη αλληλεξάρτηση της "παλαιάς" και της "νέας" Ευρώπης, αποτυπώνεται στην βιρτουόζικη ελληνική ταινία Eduart της Αγγελικής Αντωνίου, όπου μία ευημερούσα χώρα αποδεικνύεται απρόθυμη να ενσωματώσει έναν νεαρό φιλόδοξο Αλβανό, που αναζητά την ευτυχία του εκτός συνόρων.

Olga Surkova

KULTURE (Ρωσία)

Όταν παρακολουθούσα την ταινία ξέχασα ότι είμαι κριτικός κινηματογράφου. Ακολουθούσα με ενδιαφέρον τις εξελίξεις, την αποκάλυψη του κεντρικού χαρακτήρα και το πώς η σκηνοθέτις μας οδηγούσε στο ιδιαίτερα ενδιαφέρον φινάλε. Ήταν τόσο ασυνήθιστη, φρέσκια και ευχάριστη μέσα σε ένα σύγχρονο κινηματογραφικό πλαίσιο. Η αξιοπρέπεια που ήταν ο κανόνας στις ταινίες του παλιού καλού καιρού, γίνεται αντιληπτή στον "Eduart".

Sergey Lavrentiev

World Film Festival of Montreal 2007 (Καναδάς)

This magnificent film is a treasure of emotions.

Richard Gervais

World Film Festival of Montreal 2007 (Καναδάς)

Through a remarkably effective sound that works as a "weave" that contributes to realism and through a narration that uses flash backs, the director evolves the story to an ending that permits an absolute and spiritual revelation. Antoniou is interested in human beings and proves that it can evolve with all its advantages and disadvantages.

Lucie Poirier

Midi Libre (Γαλλία)

C'est un regard de femme très particulier sur le monde carcéral.

Jean Benguigi

Australian Film Critics Association (Αυστραλία)

A compelling variation of "Crime And Punishment", this is an impressive, gloomy drama by Angeliki Antoniou about an Albanian man’s search for meaning in his life, but encountering many blockages along the way. Recommended!

Peter Krausz

2007-8 Academy Foreign Film Competition & AFI Festival Journal (ΗΠΑ)

This is a very involving and impressively acted and directed film, based on a true story, mostly about third world prison life. Eshref Durmishi is quite good playing an unsympathetic anti-hero. This film should be a contender; but I suspect it is too bleak for this crowd. Rating: *** 1/4 (μέγιστη βαθμολογία ταινίας είναι ****)

Ken Rudolph

Cineuropa.org

Cinematographer Jürgen Jürges brings an antiquated subtlety to the film that perfectly matches Antoniou's thematic thrust and the whole, despite its disturbing setting and content, is riveting.

James Drew

European-films.net

[...] rather than as a simple redemption drama, however, the true interest of Eduart lies in the way it offers an Albanian immigrant's point of view as presented through Greek eyes, with the Stockholm syndrome and Freudian and ancient Greek definitions of domination, exploitation and foreignness playing out in the background.

Boyd van Hoeij

ODYSSEY (Los Angeles Greek Film Festival)

Women directors stepped prominently into the spotlight: major talents including Angeliki Antoniou, writer and director of the powerful drama Eduart.

Penelope Karageorge

Chroniques Rebelles / Divergences Nr.12

Antigone d'or 2007 du Festival international du cinéma méditerranéen de Montpellier, Eduart est indéniablement l'œuvre d'une grande réalisatrice et d'une femme de convictions.

Christiane Passevant

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΔΑΣ

Τον Ιανουάριο του 2002 έπεσε στα χέρια μου το εκτενές άρθρο μιας εφημερίδας.

"Νεαρός λαθρομετανάστης περνάει τα ελληνο-αλβανικά σύνορα και παραδίδεται οικειοθελώς στις ελληνικές αρχές, ομολογώντας το φόνο που είχε διαπράξει ένα χρόνο πριν στην Αθήνα."

Τις επόμενες μέρες αυτό το γεγονός με απασχόλησε πολύ έντονα.

Ρώτησα ποινικολόγους, εισαγγελείς τι άραγε να κρύβεται πίσω από την εκούσια ομολογία του. Όλοι συμφώνησαν ότι η περίπτωση αυτή είναι πολύ σπάνια στην ιστορία της διεθνούς εγκληματολογίας: Ίσως να συμβαίνει μια φορά στα πενήντα ίσως και στα εκατό χρόνια.

Προσπάθησα να μάθω πού κρατείται ο Έντουαρτ. Ήταν προφυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού. Μετά από τέσσερις μήνες κατόρθωσα να πάρω άδεια επίσκεψης από το Υπουργείο Δικαιοσύνης.

Όταν έφτασε η στιγμή για την πρώτη συνάντηση, έτρεμα στην ιδέα ότι θα αντιμετωπίσω ένα δολοφόνο. Κατανάλωσα στη διάρκεια της συνέντευξης όλη μου την ενέργεια για να κρύψω τα αρνητικά μου συναισθήματα.

Ύστερα από αρκετές συναντήσεις μαζί του απαλύνθηκαν μερικές από τις επιφυλάξεις, τους φόβους και τους δισταγμούς μου. Μετά από έξι μήνες επισκέφθηκα για πρώτη φορά το μέρος που μεγάλωσε ο Έντουαρτ και κατόρθωσα να μιλήσω με την αδερφή του και με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους που τον γνώριζαν. Ήθελα να σιγουρευτώ για τη μεταστροφή του Έντουαρτ, για τους λόγους της αφοπλιστικής του ενέργειας.

Για έναν ολόκληρο χρόνο, διασταύρωνα γεγονότα, έπαιρνα συνεντεύξεις και έκανα έρευνα που έφτασε στα όρια του δημοσιογραφικού ρεπορτάζ. Μπροστά μου δεν έβλεπα πια ένα τέρας, αλλά ένα νέο άνθρωπο που έχει συνειδητοποιήσει τη βαρύτητα και την ενοχή της πράξης του και που νιώθει βαθιά μετάνοια γι' αυτό που έκανε.

Στην τελευταία μας συνάντηση με διαβεβαίωσε, ότι μπορώ να γράψω ό,τι θέλω γι' αυτόν στο σενάριο. "Ήμουν ένας κακός άνθρωπος", μου είπε.

Δεν ζήτησε ποτέ χρηματική αμοιβή για τις απογυμνωτικές συνεντεύξεις που μου έδωσε, δε θεωρεί σημαντικό τον εαυτό του γι' αυτό που έκανε, ούτε νιώθει ότι θα συμβεί κάτι το ιδιαίτερο σε περίπτωση που η ζωή του θα γίνει ταινία.

Δεν νιώθω πια φόβο, ούτε οίκτο ή λύπη για τον Έντουαρτ. Απλά εκτίμηση για την προσωπική του μεταβολή. Έζησε το δικό του "Εξπρές του Μεσονυκτίου" και βγήκε δυνατός. Θα ήθελα να το εκφράσω με μια ελληνική έννοια: Νιώθω πλέον σεβασμό για την ΚΑΘΑΡΣΗ του.

Σήμερα που χιλιάδες άνθρωποι δολοφονούνται και σκοτώνονται εξαιτίας πολιτικών και κυβερνήσεων και κανένας δε νιώθει οποιοδήποτε ίχνος ενοχής, αυτή η μοναδική κραυγή του Έντουαρτ που διεκδικεί την ενοχή του, αποκτά μία ύψιστη οικουμενική σημασία.

Αγγελική Αντωνίου

Πλοήγηση Ιστοτόπου